Gisteren reed ik naar Essen, nadat ik daar aangekomen was besefte ik dat ik net iets te laat aangekomen was om rustig te doen wat ik wilde dus dacht ik dat het goed zou zijn om een nieuw plan te maken en te voelen wat ik wilde gaan doen.
Er was me ooit verteld dat er een krachtplaats is in de kerk van Ossendrecht, dus misschien was dat een idee, of zou ik toch langs die lieve vriendin gaan, of het labyrinth lopen in Wernhout misschien.
Het voelde goed om naar Ossendrecht te rijden en te zien wat het lot me bracht. Ik had mijn boterhammen op, gedronken en een plan gemaakt, Ossendrecht moest het worden!
Maar onderweg trok een ander natuurgebied mijn aandacht, het was Kortenhoeff, een redelijk nieuw natuurgebiedje met een mooie beschrijving van hoe landbouwgrond weer terug was gegeven aan de natuur. Met een grondwatermeter, waarin je zelf kon zien hoe hoog het grondwater staat.
Ik liep door het hekje en vrij snel trok een boom mijn aandacht, ik wist niet direct welke soort het was, want winter, dus geen blaadjes, wel een den die vrij dicht in de buurt groeide van mijn boom. Dus ik tuurde naar boven, totdat ik wat blaadjes kon ontwaren.
Het was een eik! En wat een mooie!
Hij moest zo'n 20 jaar oud geweest zijn, denk ik...
Prachtige blauwgroene korstmossen groeiden op zijn stam en daar waar de wortels de grond in gingen, werd de boom bedekt met prachtig zacht groen mos, net als een leuk kleedje wat over zijn voeten lag. Na zo een beetje samen te zijn met de boom en hem eens goed bekeken te hebben, dacht ik dat het tijd was om afscheid te nemen en weer op huis aan te rijden.
Nadat ik van de boom wegliep zag ik het pas echt, een prachtige, reusachtige eik stond daar temidden van allerlei poeletjes en watertjes en plassen en heide en hele mooie frisgroene blaadjes.
Hij leek me te roepen. 'Hé ik zou wel een knuffel van jou willen...', 'kom eens dichterbij...',
ik kan niet dacht ik, het is te ver en te nat en te drassig en ik heb mijn regenlaarzen niet aan.
'Kom op, je kan het wel!' Leek hij te antwoorden.
En toen dacht ik, nou als een boom met mij kan communiceren, dan kan ik misschien toch ook wel dichterbij die boom komen. Dus, ik verzamelde mijn laatste restjes moed bij elkaar en probeerde het. Ik probeerde om de poeletjes heen te lopen, zodat mijn schoenen niet nat werden en ik kwam steeds dichterbij.
Totdat ik frontaal tegen de boom stond aan te kijken, wat was dit een prachtige boom!
Ik omhelsde hem en gaf hem een kus, dat vond hij echt belangrijk voelde ik. Daarna heb ik rustig de tijd genomen om alle ecosystemen die ik kon vinden te observeren en wat waren het er veel, dood en beginnend leven, humus, composterende bladeren en tegelijkertijd mossen, motten en ontspringend leven, prachtig, ik heb denk ik wel 3 rondjes om hem heen gelopen en ik schat dat deze zeker ouder was dan ik!
Toen ik wegliep en hem zachtjes achterliet kreeg ik nog een wuivende tak om me uit te zwaaien, alsof hij zeggen wou, heerlijk dat je er was.